Mees Meyer Mijn Virtueel assistent

Mees Meyer mijn virteelueel assistent. Een piepklein vogeltje. Ik moest zand halen voor mijn andere vogel. En zo begon ons avontuur. Bij de dierenwinkel kon ik het namelijk niet laten om ook nog even te kijken bij de andere vogels.

Daar zaten 3 vogeltjes, 7 weken oud.

Ik smolt. “Mag ik er eentje meenemen?”. “Even aan de baas vragen”. Eentje werd eruit gehaald. Als ik aan kon tonen dat ik het beestje met een pipet pap kon voeren was het oké. Ook al was het nog te vroeg. Dat lukte.

Zo gezegd, zo gedaan.

Na een half uur werd zijn kooi, met wat speelgoed, zand en eten gebracht. En Mees natuurlijk. Waarom de naam Mees? Het is altijd moeilijk om een juiste naam voor je huisdier te vinden. Het verhaal erachter is grappig.

Mijn grootouders van vaders kant waren redelijk streng gelovig. Dus onder andere bidden voor het eten. Omdat mijn vader de jongste was van de 5 (schilde 15 jaar met zijn oudste zus) hield hij het tot zijn tiende bij “Mees Mees amen”. Zo kwam hij aan de naam Mees.

Kleine deugniet, Mees Meyer, mijn virtueel assistent

Mees was van begin af aan een kleine opdonder. Want die pipet? Nee, hij at van een theelepeltje. En na een paar dagen uit een bakje. Ik hoefde alleen maar te zeggen “Mees, je papje staat klaar” en dan vloog hij er meteen naartoe.

Ik kon met hem alle kanten uit. Haalde hem uit zijn kooi, zette hem op mijn hoofd. Ging op de bank liggen en klopte op mijn benen. En hup, zo sprong hij er naartoe. Om vervolgens, ook via mijn gezicht (iets minder), weer omhoog te klimmen. Dat spelletje kon uren duren. Klant in de dop.

Zat ik een krant te lezen, dan fladderde hij erop en begon hem aan stukjes te scheuren. Zo heeft hij ook een paasstukje, van mijn moeder gekregen, de kip “onthoofd”. Vond het wel raar dat het zolang stil bleef. Totdat ik ontdekte waar meneer mee bezig was. Kleine rakker!

Trauma

Na een jaar of 5 had hij een traumatische ervaring. Zat helemaal klem en in een hoekje bij mijn radiator. Mede dat en iemand anders, die hem bij mijn andere vogel plaatste, deed hem geen goed. Hij werd een pikkertje. Tot bloedens aan toe om te vangen. Hij wilde wel graag contact, fysiek (we noemen het snavelen) maar gepakt worden is een heel ander verhaal. Je kunt 112 al bellen hoor want hij pikt je kapot. Niet uit onvrede maar uit angst. Dat is het trieste. Ik gun hem graag zoveel meer. Qua vrijheid. Maar het is gewoon niet te doen. En dat is zo jammer!

Mantelzorger

Bij mijn ouders aangekomen, waar ik 5,5 jaar inwonend mantelzorger was, stal hij de harten van iedereen. Arita, mijn eerste vogel, overleed daar al snel. Dus bleef Mees over. Mocht niet meer vliegen maar was echt een allemansvriend. Hoe meer aandacht, hoe beter. Kellogg’s korrels, stukjes brood met pindakaas, korstje pizza, alles ging erin. Zelfs brood met Danish Blue. Want zelf walg ik ervan maar hij niet. En bedankt jongen. Je verraadt me gewoon lol.

Verhuizing van Mees

Na mijn verhuizing (eindelijk) heeft hij toch nog een goed half jaar bij mijn moeder gestaan. Totdat hij (in een doosje, dat ging mede met mijn broer simpel) en zijn kooi werden verhuisd. Hier moest hij wel wennen aan zijn nieuwe omgeving. En weinig aanspraak. Alleen die van mij haha. Terwijl er bij mijn moeder genoeg buren en steunkousenaanstrekkers bijvoorbeeld over de vloer kwamen. En andere hulpverleners. Dat mist hij wel en beetje.

Vliegen

Twee weken geleden liet ik hem hier vliegen. Ik vind het zielig dat een vogel zo gevangen zit. Eerste keer was pakken redelijk makkelijk, al zat hij in de gang bij de voordeur haha. Tweede keer moeilijker en dus voor mij een no-go. Sorry Mees.

Snoepstok

Hij krijgt ook snoepstokken. Dat betekent wel deur open, hem afleiden, ding ophangen en deur weer dicht. Honderden keren gedaan. Alleen was meneer Mees Meyer, mijn virtueel assistent, nu vliegensvlug. Via mijn arm eruit.

Pakken leidde alleen tot meer stress, gefladder, botsen tegen ramen en andere dingen, zakken en geen resultaat. Dus maar laten gaan. Hij belandde uiteindelijk op een boekenkast. Heeft daar van vrijdag op zaterdag de nacht doorgebracht. Op zaterdag had ik hem bijna (bijna!) met een bord met stukjes brood met pindakaas in zijn kooi gekregen.

Alleen vloog hij weer weg. Terwijl hij er al half in zat. Verdere perikelen gaan te ver. Gisteravond zat hij op zijn kooi. Met tweede snoepstok zo ver gekregen dat hij erop ging zitten. Op hoop van zegen. Hoe hij erin is geklommen weet ik niet (alle poorten stonden wijd open, inclusief zijn bakjes, die ik in de kooi had neer gezet zonder glasscherm. Vanmorgen was een openbaring.

Back in the cage

Ik deed voorzichtig de kamerdeur open. Geen Mees op zijn kooi. Ook niet op de boekenkast. Totdat ik goed keek. Hij zat gewoon IN ZIJN KOOI! Wauw. Meteen deurtje dichtgedaan en glasplaat gedaan waar zijn bakjes normaal hangen. NOW ESCAPE Mees!

Mijn moeder gebeld. Die zat ook danig in de rats. Wat een heerlijk gesprek om half 9 in de ochtend. Tja, ik sta pas rond kwart over 8 op, als ZZP’er.

Mijn klanten

Het gaat natuurlijk te ver dat mijn klanten ook vliegen en fladderen…. Maar feitelijk doen ze dat wel een beetje. Ik ook. Ik kan ze niet van een snoepstok voorzien. Of wel. Maar ik weet van Mees dat hij gisteravond, bij ultieme poging om hem weer in de kooi te krijgen, achteruitdeinsde. Dus een voorzichtige approach. Tips zijn de eerste vereisten. En het werpt zijn vruchten af. Wat je al van dieren kunt leren….. Té direct kan het tegenovergestelde bewerkstelligen. Maar soms moet het even pijn doen.

Kwestie van doorzetten. Misschien fladder je er net als Mees Meyer mijn virtueel assistent, als persoon met je business iets te ver rond. Stoot je je regelmatig aan de harde kanten van het ondernemerschap. Ben je even de weg kwijt. Net als Mees? Uiteindelijk vind jij je eigen habitat of niche wel weer. Meesje zit nog steeds te slapen en bij te komen van zijn avontuur. Wij als ondernemers hebben die luxe niet maar een pas op de plaats nooit verkeerd is. En de bezinning.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Zo dankbaar dat Mees, die het met al mijn aanmoedigingen (stomme liedjes, die ik voor hem zong die hij kent, kon zo opgenomen worden in een kliniek haha) en trucjes, het gewoon gedaan heeft.

Dat kun jij ook! Fijn weekend.

Ben er dit keer (voor 1 keer) niet rouwig om als Feyenoord wint. Want zijn naam is voluit Mees Fernando van Bronckhorst Meyer (naar Giovanni, coach bij Feyenoord destijds, én van de toptrainers, naast Frank de Boer en Erik ten Hag) ). En auw als en Ajax verliest. Dat heb ik voor mijn lieve Mezemuis over. Die het uitstekend doet en mooie geluiden maakt.

Lang leve Mees en fijn weekend. Geen commercieel gedoe dit keer. Geen call-to-action. Ben dolgelukkig. En ook met mijn klanten. Nogmaals, Viva le Mees (of la, het is toch een mannetje dus le?). Groeten van ons beiden.

Marjolein en Mees Meyer